Sadık Karan - Doğum Günün Kutlu Olsun [4 Şubat Özel Videosu]
- 13 yıl önce
Biricik Sevgilime Ufak Bir Armağan Olsun Diye... Onu Çok Seviyorum :) Büşra & Faruk 30.06.2010
/ Yıllar sonra düzenleme;
4 Şubat 2017
4,5 sene önce yani bu videodan 1,5 sene sonra o yar ile yolları ayırdık,ayırmak zorunda kaldık. Çok hatalar yapıldı. Gerek onun çocuklukları, gerekse de benim ihanet kokulu tavırlarım... Her şeye sabır gösteren o insandan en ufak bir noktada ipleri koparma fırsat kollarcasına... Şuraya yazdığım o saf duygular belki gençliğin yaşattığı heyecanlardı, en azından o zaman yaşayana öyle geliyordu. Ama yıllar sonra bakıyorum ki bu sözler tamamen saf halde yazılmış, iyi niyetler beslenmiş, gönülden gelmiş. Gerçek olan tek şey bana olan sevgisiydi, benim de geç farkettiğim aslında nasıl da bağlandığımdı. Hep sonradan gelir aklım başıma der ya... Öyle üzdüm, öyle kırdım ki bir daha birleşmedi o ayrılan yollar. Hiçbir özür hiçbir şeyi telafi edemez hale gelmişti. Beni en çok inciten, bana asıl koyan mesele ne biliyor musunuz; yıllar sonra o insanın bir gün gelip rüyalarına saplanması, o günün ertesi karşına çıkması ve o esna da "Büşra!" deyişini aldırmayacak kadar kin duymuş olması.. Bir yerlerde sönmeyen o kin.. Kızamazsın ki, hakkın yok ki... Oysa dilemiştim helallik.. Olmadı... Sensiz geçen günlerin kazası yok, affet güzel insan... Çok söz var her kelimesinde senin olduğun, sığmaz hiçbir yere... Altı yıl oldu ancak sen hala her günümdesin, saatler sende durmuş gibi benimlesin, benimle kalacaksın.. Unutmadan ve uzatmadan ; iyiki doğdun. / 04.02.2017
/ Son güncelleme;
4 Şubat 2021
Bu yıl da geldim. Üstteki notu iliştirip bırakmış olacaktım, hani bir gün gelir okursa diye. Okusun, okumasın bir şey değişeceği beklentisi, ümidi kalmadı ya, olsun. Ama şunları da yazıp bir daha uğramayacağım. Geçen yıla dek kendisine de mesajımı atardım. Askere gittim geçen yıl ve 4 Şubat'ı kışlada kendimce kutladım. Sonrasında görev geldi, dediler Suriye'ye gideceksin. 1 yıl orada kalacaksın. Tam da 28 Şubat'ta yemin törenimizin gecesi onlarca şehit verdiğimiz kara geceden bir hafta önce belli olmuştu görev yeri. 13 Mart'tan 30 Mart'a kadar izinliydim. 13'ünde evime dönerken hayatta her şeyin olabileceğini bildiğim için yıllar sonra belki de son bir kez görmek istediğimi yazdım. Uçaktan iner inmez yolda yazmıştım. Dünyalar benim olacak demiştim, ama istemedi ve cevap yazmadı. 30'una dek tek kelime etmedim, her gün yazar diye bekledim. Ama olmadı işte. Yasaklar, hastalık derken belki de bu sebep oldu ama işte cevap yoktu. 31 Mart'ta Hatay'a ayak bastık görev için. Bize sınırda kalacaksınız, pandemi dolayısıyla Suriye'ye göndermiyoruz dediler.Vatan içindi hoş, zor şartlarda dahi olsam gocunmazdım. Ama insanın geride bırakacağı bir burukluk korkusu hep içinde olmuyor mu? Ağustos'ta izne geldim, aynı isteği yine söyledim, cevap verdi.İmkansız dedi. İyi dileklerini iletti,gitti. Ben görmeyim, ama O hayat boyu mutlu olsun. Doğum günü kutlu olsun. Ben... Ben mi? Önce yalnızlığı kabullendim sonra kaderin getirdiğini.
04.02.2021
/ Yıllar sonra düzenleme;
4 Şubat 2017
4,5 sene önce yani bu videodan 1,5 sene sonra o yar ile yolları ayırdık,ayırmak zorunda kaldık. Çok hatalar yapıldı. Gerek onun çocuklukları, gerekse de benim ihanet kokulu tavırlarım... Her şeye sabır gösteren o insandan en ufak bir noktada ipleri koparma fırsat kollarcasına... Şuraya yazdığım o saf duygular belki gençliğin yaşattığı heyecanlardı, en azından o zaman yaşayana öyle geliyordu. Ama yıllar sonra bakıyorum ki bu sözler tamamen saf halde yazılmış, iyi niyetler beslenmiş, gönülden gelmiş. Gerçek olan tek şey bana olan sevgisiydi, benim de geç farkettiğim aslında nasıl da bağlandığımdı. Hep sonradan gelir aklım başıma der ya... Öyle üzdüm, öyle kırdım ki bir daha birleşmedi o ayrılan yollar. Hiçbir özür hiçbir şeyi telafi edemez hale gelmişti. Beni en çok inciten, bana asıl koyan mesele ne biliyor musunuz; yıllar sonra o insanın bir gün gelip rüyalarına saplanması, o günün ertesi karşına çıkması ve o esna da "Büşra!" deyişini aldırmayacak kadar kin duymuş olması.. Bir yerlerde sönmeyen o kin.. Kızamazsın ki, hakkın yok ki... Oysa dilemiştim helallik.. Olmadı... Sensiz geçen günlerin kazası yok, affet güzel insan... Çok söz var her kelimesinde senin olduğun, sığmaz hiçbir yere... Altı yıl oldu ancak sen hala her günümdesin, saatler sende durmuş gibi benimlesin, benimle kalacaksın.. Unutmadan ve uzatmadan ; iyiki doğdun. / 04.02.2017
/ Son güncelleme;
4 Şubat 2021
Bu yıl da geldim. Üstteki notu iliştirip bırakmış olacaktım, hani bir gün gelir okursa diye. Okusun, okumasın bir şey değişeceği beklentisi, ümidi kalmadı ya, olsun. Ama şunları da yazıp bir daha uğramayacağım. Geçen yıla dek kendisine de mesajımı atardım. Askere gittim geçen yıl ve 4 Şubat'ı kışlada kendimce kutladım. Sonrasında görev geldi, dediler Suriye'ye gideceksin. 1 yıl orada kalacaksın. Tam da 28 Şubat'ta yemin törenimizin gecesi onlarca şehit verdiğimiz kara geceden bir hafta önce belli olmuştu görev yeri. 13 Mart'tan 30 Mart'a kadar izinliydim. 13'ünde evime dönerken hayatta her şeyin olabileceğini bildiğim için yıllar sonra belki de son bir kez görmek istediğimi yazdım. Uçaktan iner inmez yolda yazmıştım. Dünyalar benim olacak demiştim, ama istemedi ve cevap yazmadı. 30'una dek tek kelime etmedim, her gün yazar diye bekledim. Ama olmadı işte. Yasaklar, hastalık derken belki de bu sebep oldu ama işte cevap yoktu. 31 Mart'ta Hatay'a ayak bastık görev için. Bize sınırda kalacaksınız, pandemi dolayısıyla Suriye'ye göndermiyoruz dediler.Vatan içindi hoş, zor şartlarda dahi olsam gocunmazdım. Ama insanın geride bırakacağı bir burukluk korkusu hep içinde olmuyor mu? Ağustos'ta izne geldim, aynı isteği yine söyledim, cevap verdi.İmkansız dedi. İyi dileklerini iletti,gitti. Ben görmeyim, ama O hayat boyu mutlu olsun. Doğum günü kutlu olsun. Ben... Ben mi? Önce yalnızlığı kabullendim sonra kaderin getirdiğini.
04.02.2021